Umman Şiiri - Süleyman Tan

İlerlerken zaman ‘umman’ diye bir söz duydum umursamaz yaşadığımı düşündüğüm anda yaşamda,
yaşamımda….
anlamını bilmezken ve toyken, ummanda yüzmem gerektiği söylendi….
Ve….
yüzmeye ve çırpınmaya daha yeni başlamışken; yolu yarıladığımı ve devam etmem gerektiğini destekleyenler bile fazlasıyla vardı etrafımda…
sorumu hayata ve onlara sormaya hazırlanırken devam et müşterin var senin emeğini almaya gelen dediler…
sorumu hala sormam gerektiğine inanırken annem öldü..
Annem ağır bastı ve soruyu unutturdu hayattan bir tek beyaz saçımı götürerek başımdan…
ve gün doğdu…
baba oldum..
baba olmam sevindirdi beni ama gün yüzüne ve dünyaya bakan o minicik gözler için değil,
o soruyu aklıma getirdiği için…
sigaramı ilk yakan babam oldu özlem duyduğum ilk anda anneme…ve babama sordum ilk sorumu:
baba…
… umman neydi? … 05.12.2007 21:12