UMMAN
(Saz eseri)
Dar bir sokaktı, iki kıyıda evler
İnsan ömürlerinin aktığı
Bir dere yatağını sınırlardı
Akan insanlar hep değişirdi.
Hangi dere böyle değildir ki?
Kutup yıldızını, çoban yıldızını
Göklerde arayan çocuklara
Büyükler hep akan dere,
Kendileri kenarda kaya
Görünürdü bir süre.
Dereler ırmağa ulaştıkları gibi,
Kuruyabilirler de.
Dereler deryayı hiç bulmayabilir,
Umman bir umuttur sadece
Ah, umman bir umuttur sadece.
1986
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 21:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1946 yılında gece gök kapkaranlık olurdu.Işık kirlenmesi yoktu.Yaz gecesi,yıldızlara bakılırdı.Babalar,anneler ve diğer büyükler ebedi yaşayacaklar sanılırdı.Bu mısralar Feriköy Çobanoğlu sokağına ithaf edilmiştir.
Sönmeden tüten en son ocak
Ah, umman bir umuttur sadece.'
Değerli Hocam,
Umudunuz umudumuzdur.Nehirleri ummana ulaşmaktan o kadar çok engelleyen sebep var ki...Topraklarımıza cemreler düşmüyor daha.Kışlara kuruldu da mevsimlerimiz,güller bahara hasret.Ekmeğimiz bozuldu,sularımız kirlendi.Pusulalar doğruyu göstermiyor artık. Ummana dalanlar geri de dönmüyorlar.
Deryayı hiç bulamasak ta bu umudu canlı tutmak zorundayız.Kavrulup küle dönsek te,küllerimizden yeniden dirilmeliyiz.umudunuz umudumuzdur.Güzel ve derin sözleriniz duduklarımızda bir diriliş türküsüdür.Kaleminiz dert görmesin.Saygı ve sevgilerimle...
Mürsel GÜNDOĞDU
TÜM YORUMLAR (8)