Umman Şiiri - Songül Biltekin

Kara bakışlarında denize dalmıştı
Denizi yüreğinde taşımak derken
Hep kaybolurdu böyle sanki
Yeter ki cümleler boğulmasın yüzünde
Gözyaşlarına tanık olmak
Tüm duyguları dışa vurmaktı içinde
Maviye özlemini hiç anlamadım kendince
Gökyüzüne hasret bakışlarında
Sesine rastlamak denince
Yüreğine inmek lazımdı notaların
Es durağında rastladım ona
Tüm dalgaların
Sesinde kırılan anı tuttuğunu
Zamansızca kaybolan bakışlarında
Ufku nasıl tuttuğunu
Tanımı umman
Yüreğine dokunmakla mümkün müydü bir dünya