Ummanım: Hasretim,baharım, yüreğimdeki ateşim.
Umudum, sabahım, doğmayan güneşim.
Uğruna şiirler yazdiğim kadinim.
Ben sana ne ettim...
Öpmeye doyamadığım, sevmeye kıyamadığım.
Çakır gözlerine yandığım, sözlerine kandığım.
Gece gündüz adını andığım.
Ben sana ne ettim...
Varlığında hayata tutunduğum, gülmeyi hatırladığım.
Talan olmuş bahçemde açan gülüm, karanlığımdaki ateş kuşum.
Çorak gönlüme düşen damlam.
Ben sana ne ettim...
Yokluğunda yürek örselediğim, göğsüme inen ağırlığım.
Dilimdeki intizarım, oysa ki yolunu gözlediğim.
Varamadiğim evim, gurbetteki sılam.
Kiramadiğim kalemim, kesemediğim göbek bağım.
Gömemediğim ruhsuz bedenim.
Derdine gebe olduğum, sütten kestiğim bebegim.
Kuruyan dalım, esen rüzgarım, savrulan yaprağim.Eylülüm.
Ben sana ne ettim...
Ey canim! Sazımdaki telim, dinlediğim türküm. Resmini çizdigim, kalbimdeki suretim. Seher yıldızım, yol bulduğum. Akip giden zamanım, son gençliğim.
Ben sana ne ettim: Sevdim!
07.09.2016
Mustafa GöktaşKayıt Tarihi : 16.9.2016 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkın bir zerresi bile umman olur sevmeyi bilene.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!