Ummadığın Taş Şiiri - Zeki Günay

Akıllıda doğru karar,
Akılsız insanda zarar.
Kul dediğin, hakkı arar,
Ummadığın taş, baş yarar.

Siyaset dediğin toz,
Kalpte iman, dilde koz.
Akıl aklın, aklını boz,
Ummadığın taş, baş yarar.

Sizde yalan, bende iman,
Gemi yolda, bekle liman.
Gökte gezer, kara duman,
Ummadığın taş, baş yarar.

Merak etme, geldi zaman,
Allah kula, yazar ferman.
Sizde kalmaz, zerre derman,
Ummadığın taş, baş yarar.

Etme bulma, dünyası bu,
Elde kova, kuyuda su.
Alim hakk der, dervişte hu,
Ummadığın taş, baş yarar.

Her yerde dolanır iblis,
Açılır kapınır meclis.
Sesimi ta duyar perlis,
Ummadığın taş, baş yarar.

Akıl üstündür akıldan,
Akılsız girmez kapıdan.
Akıllar uçar çatıdan,
Ummadığın taş, baş yarar.

Ey babanın oğlu kemal,
Akıl gelir, gider meral.
Altı kişi, taşır bir sal,
Ummadığın taş, baş yarar.

Siz konuşun, ben söyleyim,
Harbi sözlüyüm, böyleyim.
Bir köyde bir şehirdeyim,
Ummadığın taş, baş yarar.

Put heykeller, bir virane,
Aklın gider ey divane.
Dolanır der hoş birane,
Ummadığın taş, baş yarar.

Yan yana dikili oklar,
Aç varken, gezinir toklar,
Akılsızın beyni zonklar,
Ummadığın taş, baş yarar.

Vakit vakiti kovalar,
Akıl akılsız oyalar.
Düşman korkak, göz boyalar,
Ummadığın taş, baş yarar.

Her kul vicdanınca haklı,
İlimsizin gider aklı.
Bende nice sırlar saklı,
Ummadığın taş, baş yarar.

Akıl gelir gider akıl,
Kemal başta kalmamış kıl.
Altı kişi eder vır vır,
Ummadığın taş, baş yarar.

Kul Zeki savurdu saman,
İşte meydan, işte harman.
Samanlıkta tüter duman,
Ummadığın taş, baş yarar.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY