Küçük bir ümitle başlamıştı
kocaman maceramız
uzadıkça küçüldü resim gibi.
Oysa ne kadar güzeldiniz
büyüdükçe güzelleşen
gözlerin ve sen.
Yalnızım şimdi sızısıyla
yıkıntılar şehrinin sessizliğinde.
Bir ben miyim
yaşamın kıyısında düşecek olan.
Korkunç durağanlık büyümüyor
küçülmediği gibi
ve ben hala soruyorum
neresindeyim bu yalnızlığın.
Ortasından düştüm
kıyısından korkarken.
Kayıt Tarihi : 15.5.2006 12:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serhat Akça](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/15/ummadigin-andir-dusus.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!