Ummadığım anda Şiiri - Aydanur Başcı

Hiç ummadığım anda çıktın karşıma
Unuttum, unutuyorum derken
Yaramı kanattın, kapanmak üzereyken
Biliyorsun seni görünce
Ellerim titriyor, gözlerim doluyor her seferinde
Birgün ayrılırsak ne yapar, nasıl yaşar düşüncesiyle
Elbette korkutuğum birgün başıma gelecekti ve geldi
Aklımdan geçenleri ve düşündüklerimi yaşadım
Herşeyi seninle birlikte unutuyorum derken
Karşıma çıkman yaramı kanatman niye
Niye diye geçip gidecek mi ömrüm, senin yolunda
Buna hakkın yok bu zülmün bu işkencen fazla
Bana ağır gelir bu yükü omuzlamak
Ama kime anlatıyorum
Bir kulağından girip diğerinden çıkan
Zalimin kalpsizin birine
Kendime çok acıyorum, daha da ötesi kalbime
Bende bilmiyorum nasıl sevdim, bağlandım
Yazıkmış, değmezmiş meğerse sana
Ama bu kez hiçbirşey önceki kadar acı olmayacak
Çünkü sana kanmayacağım, bu defa
Arkama bile bakmadan çekip gideceğim
Seni ve aşkımı kalbime gömüp, uzak diyarlara
Sadece kalbimde kalacaksın, ölene dek
Oraya kilitleyeceğim seni, hapis misali
Kalbimin anahtarını ise; ummadığın
Kimsenin bulamayacağı bir yere atacağım
Nereye mi? Denizin ortasına
Ne anahtar denizden
Ne de kalp acısı benden kurtulamayacak
Elbette kurtulmak için bir ihtimal var;
Kalp acısı benden, ölünce
Anahtar ise açacak kapı olmadığı için imha olacak.

2003