Ümitsizlik Sokağı Şiiri - Mustafa Ata

Bir gün haykırsam sana
Seni seviyorum,seni seviyorum
Seni unutamadım…
Diyen sesimi duyar mısın
Duyup da bakar mısın
Bir zamanlar seni seviyorum
Diyerek.yüreğin de
Sevda ateşleri yakıp ta
Arkana dahi bakmadan
Terk edip gittiğin
Tek suçu seni yürekten
Sevmek olan şu zavallı
Biçare adamın ne halde
Olduğunu görmek ister misin
Biliyorum istemezsin
Buna cesaretin yok
Bak dön de arkana bir bak
Terk edip de gittiğin
O sevgilin şimdi ne halde
Senin acımadığın gibi
Boş ümitlerle geçen
Sensiz yıllarım da
Hiç acımadı bana
Kırlaştı saçlarım
Yüzüm de ise şimdi
Yüreğime verdiğin o
Sonsuz dinmek bilmeyen
Acıların verdiği derin
İzlerle dolu….
Çöktü omuzlarım
Taşıya mayacığım bu
Sevdanın yükünü dercesine
Yorgun düştü zavallı bedenim
Sabahı olmayan geceler boyu
Ümitsizlik sokağın da
Bıkıp usanma dan
Yıllar boyu seni aramaktan
Ey zalim sevgili
İşte gör eserini de
Bak şöyle bir maziye…
Ben ne yapmışım diyeee….
08.02.2008
Vefaname - Mercan Dede