Yağmur yağıyordu oluk oluk
Yüreğimde bir boşluk
Seviyorum seni inan ki çok
Sen kaçıyordun, bende peşinde
Ümitsizce bir ümitle
Tıpkı asım abi gibi
Kimileri deli der kimileri divane
Aslında aynı sandalda yol alıyoruz
ikimizde
Karanfil tohumları ekmiş beton zemine
Yeşermesini bekler ümitsizce bir ümitle
O da biliyor karanfıl tohumlarının beton zeminde yeşermeyeceğini
Bende biliyorum senin bana dönmeyeceğini
Ümitsiz işte, ümitsizce bir ümit
Bir çınar ağacının dibine uzanmış yolunu gözlüyorum
Güneş doğarken Asım abi geldi
Koşa koşa, kan ter içinde
Düş görmüş, seni görmüş, beni görmüş
Karanfil tohumları yeşermiş beton zeminde
kıpkırmızı açmış.
ortasında sen ve ben
Kayıt Tarihi : 20.9.2022 07:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!