Ümitsizce!.
Telaşı var bulutların, havanın kararmasına,
Toprağın ıslanmasına, filizlenmesine bir çiçeğin,
Senin akışın kadar, ey merhametsiz gözyaşı,
Şimdi çağla çağlayabildiğin kadar ümitsizce…
Haykır karanlığa, boğul yalnızlığında
Kim duyuyor seni? Kim işitiyor sesini?
Debeleniyor ruhumda, son nefesim,
Ha bitti ha bitecek, gün ağarmasın,
Bekliyorum, bu defter kapansın Ümitsizce…
Kayıt Tarihi : 17.4.2021 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!