Ümitsiz Sevdalar Şiiri - Mehmet Zeki İçer

Galiba biz olmazlara ümitliydik..!
Kabul olmayacak bir duaya sevdalıydık..
Gökyüzü bile gülerdi halimize çünkü birimiz deli gibi severken birimiz en usta yalancıydık..!
Dört mevsim gibidir bazıları, iklimine göre giyinir sevdalarını..
Kimiside sarar durur durmaksızın kanayan yaralarını..
Böylece sürer gider bazı sevdalar..!
Ve gelgitler..!
Ona güneşli günleri sunarken,
bile bile ıslanırsın hüzün yüklü yağmurlarda..
Düzelsin istersin, dualar eder, elinden gelenin en iyisini yaparsın ama başaramazsın..
Yoluna koymaya çalışan tek kişi sen olunca daha da acıyor canın..
Sadece sen üzülüyorsun..!
Zaman zaman kendini küçük düşürüyorsun..
Mesela onun istememesini umursamaz hala onunla konuşup bir şeyleri düzeltmeyi umuyorsun..
Çabaların boşuna..!
Yine olmuyor değil mi..?
Yine göğsünde o tarifsiz ağrı..
Kendini kandırmaya devam ediyorsun..
Herkese çoktan unuttum dediğin kişi için hala bazı geceler acı çekiyorsun,
dönsün diye dua ediyorsun.
Çünkü sevdin..!
Hem de onun hak etmediği ve hiçbir zaman da hak etmeyeceği kadar çok sevdin..!
Yani sen aslında hiç değmeyecek birini sevmekte ısrar ettin..
Ama o kıymet bilmedi.
Boşver bilmesin..!
Üzülme, böyle olmasını o istedi.
Sevilmemeyi o seçti.
İnan hepsi geçecek..
Ve bir gün onu kaybettiğine değil, öyle biri için bu denli acı çektiğine üzüleceksin..!