Ümitsiz Olmayalım! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Ümitsizlik yakışmaz iman yüklü her kula,
Yeniden ümit geldi çarpıp duran kalbime.
Rahim, Rahman sıfatın can verdi bedenime,
Zikir ile dalmışım sonsuz derinliğine.

Doğada bin bir çiçek sevgi bahçesi gibi,
Ağaçlar dallarıyla sanki yelpaze gibi.
Serinletir toprağı örter şemsiye gibi,
Çok çok hasret kalmıştım gölge serinliğine.

Geçen bunca zamanı belli yaşamamışım,
Nefsime esir olup onu aşamamışım,
Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerimden,
Kapılıp gidiyorum umman derinliğine…

İnsan çabuk alışır dünyanın düzenine,
Ömrünü heba eder yaşamın gayesine.
Gökyüzünden gönlüme sayısız yıldız akar
Merhametin içimde binlerce lamba yakar

Yüzüyorum denizin mavi serinliğinde,
Anıyorum her zaman aşkın derinliğinde,
Çiçeğe durdu kalbim yine bir ramazanda,
Bir Kadir gecesinde kur-anın müjdesinde…

Mümin için kurtuluş belli gün ve geceler,
Oruçlu ağızlarla dua eder müminler,
Rahmetine muhtaçtır hakkı seven insanlar
BOZÇALI Hak hukuktan Mevla’yı seven anlar…