Tanıyıp, üstelik de sevdiğim
Kendimi ben olarak bildiğim
Tutkularım, doğrularım, yanlışlarım
Her gün biraz daha uzaklaşıyor-
İsteksiz adımlarla maziye kayıyor..
Yerinde bıraktığı acılı, ağrılı
Göz yaşları ve hissiz parmaklar ile
Peşinden koşup yakalamaya-
Onu tekrar geri getirmeye -
Kabusun biteceğini haykırmaya
Çabalayan sesim ise gün be gün
Boğazımda, düğüm düğüm
Tıkanarak bir türlü duyulmayan
Ümitsiz dualar gibi kalbimde
Yavaş yavaş solup sönüyor..
Füsun Atalay ~ 2 Ocak, 2024
Kayıt Tarihi : 19.9.2024 20:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!