Kıymetli o insandır ki anlamış o ümidi,
Ümidin sadece “Avun!” demediğini,
İnsan o kaynaktan ki alır bütün ümidi:
Yaradan O Kudretten göklerle zemini
Bir milletin bile istiklalini o ümit sağlar,
Bunu Akif gibi daha pek niceleri anladılar,
Zira Allah’ına güvenmeyen bir milletin,
Üzerine toprak atıp başına karalar bağladılar,
Hak bütün tecellisiyle ortada durur iken
Kimdir burcuna ye’sin bayrağını diken?
Ey her gün dua eden, hasret acısı çeken,
O Kâdir’dir ayıran ve de birleştiren.
Varken şimdi Yüce Allah’a güvenmek,
İçini ferah tutup, sırtını O’na vermek,
Ey lehfan, aklın kârı mıdır yoksa durup,
Hal-u ahvalinden şikayetlenmek?
Kayıt Tarihi : 2.1.2023 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ümit, kendini avutmaktan çok Allah'ın var ve her şeye kâdir olduğunu anlamaktır. Bunu anlayamayan insan, sürekli gözünü perdeleyen ve ufkunu daraltan esbaba takılır, bir türlü ümitli olmayı beceremez. Mesele bu yönüyle düşünüldüğünde, hadiseler tamamen zıt, beklenmeyen ve istenmeyen bir istikamette geliştiğinde ümitli olabilmek, belli bir tefekkürü gerektirmektedir. İnsan, Rabbinin kudretinin bir zerresini anladığı an, ümitsizlik bulutları bir çırpıda dağılacaktır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!