Ümitlerim Bahar Şiiri - Süreyya Güven

Ruhumun en kırılgan desenleri
İşlenirken ilkbaharda
Solgun benzimde şile bezleri
Yanaklarımda kat kat izleri
Silgim bitti...
İçimde ne çok ekim
Davetsiz gelen bu ne,kim?
Tümden oldumya gece
Bir kış büyüttüm gündüze
Verdim gitti...
Leylaklar salkım,moru gözlerim
Topraklayım,yıldızlardan vazgeçtim
Tek ay girdi yastığıma
Gözlerimde yakamoz, damla damla
Ümit ekti...
Savrulurken can harman yeri
Ne rüzgar ne hasat mevsimi
Sarı titrek sesiyle bir papatya
Gül dedi çatlamış dudaklarıma
Herşey geçti!