Bugün hava yağmurlu,gurbet kokusu esiyor adeta içime...
Bahçede bir çay içtim.Hatırla sevgilinin musikisi dilime dolandı birden....
Dünden,bugüne ümitlerim biraz daha arttı...
Gözüyaşlı çengelköy sahilinde oturduğum günleri yad ettim.O günlerde ne kadar ümitsizdim.Güneşin batışında ışığın denize akseden yüzü sanki benim gönlüme değmişcesine huzur buluyordum o bankta oturup martıları izlerken özeniyordum onlara özgürdüler ben ise esir kalmıştım şehrin karanlığına....
Ama şimdi martıların bile uğramadığı diyarlarda kalırken,Ne büyük konuşmuşum diyorum kendi kendime...
Ne güzel ulaşılamaz görünen hayallerine kavuşmak birden bire...
Küçüklüğümde inşa olmuş hayallerim vardı büyüdükçe küçülen hayallerim...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
