Karanlık gecelerde bazen,
Hani bir yıldız kayar da,
Bir dilek tutarsın ya.
İşte o yıldız belki de,
Vakitsiz ölen biri için kaymıştır.
Ve o gece kimbilir,
Bir yerlerde bir anne,
Sessizce ağlamıştır.
Yazık ümitler yeşermeden soldu.
Gene başımız öne eğik,
Hem kızgın hem de mahçup,
İçin için nedenini sorduk.
Yarın gene güneş doğacak.
Yeni bir çiçek açmış olacak.
Ama ne yazık ki bu suçu işleyen,
Bir çiçek gibi, bir masum yıldız gibi,
Huzurlu yaşamayı beceremeyecek.
Belki yarın hatırlar çocukluğunu.
Hatırlar belki de bir zamanlar,
Ne kadar masum olduğunu.
Belki tekrar kabarır,
Kalbinin derinliklerinde,
Tortulaşmış sevgiler.
Umarım görülür tekrar dudaklarında
O eski çocuksu gülücükler.
İşte o zaman anlarız,
İçinde pişmanlık yeşerdiğini.
Ve biliriz gene özleyeceğini,
Gün ağarırken açan
Bembeyaz çan çiçeklerini.
Kayıt Tarihi : 8.2.2007 00:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)