zamanın kıskacında kıvranırken ümitler
saklanmış kara bulutun ardına kimbilir ne düşler
kurcalarken çeşmesini kara bulutun
damlalar eklenir birbirine sele dönüşür
köprüsünü yıkarlar gerçekle hayalin
bir boşlukta uçar şimdi
aydınlıktaki geleceği düşleyen ümitler
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
