o kadar iyisin ki melek gibi birisin
o kadar şirinsin ki bebeğim gibisin
hayatım boyunca en güzel özelimsin
söyle sevgilim cevap verir misin
Dualarımla gelen bir dileğimsin
Ellerini tuttuğum okul bahçesinde
Şimdi boş ellerimle dolaşıyorum
Beraber oturduğumuz köşelerde
Maziyi andıkça ağlıyorum…
Ellerim ellerinle tutuşurken
Aşkını anlatır bakarsın yüzüne
İnanır olursun yalan sözüne
Maziyi hatırlar eğilir dizine
Affet sevgilim olamam seninle
Bir kere acıyı hissetti yüreğim
Gecenin duygularımı alıp götürdüğü
Mutluluktan bile eser kalmayan
Hüznümün doğayla paylaşıldığı
O karanlık varya sensin sevgilim…
Hiç bu kadar ağlamamıştım
Sana gelmeyi isterken
Neden benden kaçıyorsun
Sevmeyip terk edeceksen
Neden sevdiğini söylüyorsun
İnandığım sözlerin yalansa
Olmayacak sözler ağlatır
Gülen o gözleri
Bilinmez dertler kapatır
O saf kalbimi
İstemiyor bu büyük sevgiyi
Bende kalsın sormayın nedenini
Hatırla seninle sevgiliydik
Şimdi bana arkadaş mı diyorsun
Mademki ayrılacaktık
Seviyorum seni demeyecektin
Aşkın dostluğu olmaz unutma
Yine bir akşam yalnızlığımda
Bir kâğıt bir kalem boş ellerimde
Sana olan kırgınlığımda
Adını yazdım şiirlerime
Sevgimin yerini nefretim aldı
Bıktım artık yalnız kalmaktan
Yaşanmıyor sensiz buralarda
Ne zaman aklıma gelsen
Açılır kalbimde kanayan yara
Yazdığım her satır ayrılıktan yana
çağlayan pınar gibi akıp durdum
yolumu bilmeden yollara koyuldum
bir gün mutluluğu bulacakmış gibi
boş hayaller kurdum...
Yüzümde tebessüm bir çıkış umdum
Kağıt üzerine sevgiler sundum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!