Ümit yok oldu artık, Kaybettik ebediyen.
Yalnızlık kol geziyordu, Hayatı sevdirirken.
Bıkmadı usanmadı, huzuru dağıtırken,
Bilinmedi kıymeti, mutluluğu ararken
Ümit yok oldu artık, kaybettik ebediyen.
Yılmazdı zorluklardan, İnadına yaşarken.
Adı da ümit ti, dostluğunu paylaşırken,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta