Ümit yok oldu artık, Kaybettik ebediyen.
Yalnızlık kol geziyordu, Hayatı sevdirirken.
Bıkmadı usanmadı, huzuru dağıtırken,
Bilinmedi kıymeti, mutluluğu ararken
Ümit yok oldu artık, kaybettik ebediyen.
Yılmazdı zorluklardan, İnadına yaşarken.
Adı da ümit ti, dostluğunu paylaşırken,
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta