Ümit Yaşarın Ardından Şiiri - Azmi Aytaç

Ümit Yaşar diye birisi vardı;
Gönlü aşk dolu, taşarcası
Bu koskoca dünya ona çok dardı
Ölüme atıldı koşarcasına...

Biraz kül bıraktı, biraz da duman
Nağmesi; ağlayan gitarcasına
Dost bildiklerinden dedi el'aman
Sanki, halden anlar dost varcasına

Vedadın derdiyle yandı tutuştu
Gözünde yaşları taşarcasına
Ölüm bizden aldı, ona kavuştu
Sarıldı,saçını okşarcasına

Deryaca köpürüp, ırmakca akan
Bendine sığmayıp coşarcasına
Var mı onun gibi bir iz bıraksın
Gönüllerde, ÜMİT YAŞAR'casına