Ümit Yaşar Oğuzcan Şiirleri - Şair Ümit ...

Sen üzerinde nice şafakların söktüğü
Sevgi denizlerime akan büyük nehir
Sen biraz ışık, biraz tılsım, biraz büyü
Sen yıllardır yazıp bitiremediğim şiir

Durmadan bir gül açar ellerinde pembe

sevgilerimizi söyleyemez olduk
göremez olduk nice güzellikleri
yalanı öğrendik
utanmayı öğrendik
inandık sonraları
bütün yaratıklardan üstün olduğumuza

Geçen gün senin yanında aklıma ölümüm geldi
Sensizlik bir mızrak gibi saplandı kalbime
O son anı hatırladım, o seni koyup gidişimi
İlk defa bu kadar üzüldüm dünyaya geldiğime

Ölüm! Kaçınılmaz sonuç, o soğuk kelime

nerde o denizim benim, lekesiz gökyüzüm?
hani o içtikce susuzlugumu arttıran çeşme?
kim götürdü bakışlarımı, ne oldu gözlerime?
hani benim ellerim, ayaklarım, saçlarım, yüzüm?

bu ben degilim besbelli, bu bir başkası!

Büyüdü gözleri büyüdü
Yuvarlandı boşluktan
Bir duvar çöktü ansızın
Bir ayna parçalandı
Bir adam çıldırdı yokluktan

Ey! Üzerinde yıllar vadedilmiş
Mavilikler ortasında ada
Bu sonbahar günü ruhumda geniş
Ve karanlık hatıran canlanmada

Bu ürkek, sakin sonbahar akşamı

Tanrının bıraktığı yerden biz başlayalım
Üç milyar insanın yarısını sen öldür yarısını ben
Üç kişi kalsak yetişir yeryüzünde
Yaklaş bana
Seninle kardeş değiliz

Bitmeyen bir ağrıdır zonklar şakaklarımda
Gece gündüz aklımda birisi var sen misin?
Kah bir damla yaş olan solgun yanaklarımda,
Kah dağlardan içime esen rüzgar sen misin?

Sevmiştim bir zamanlar, bilmiyorum o kimdi?

Ne zaman denizler çöl,
Çöller deniz olursa
Kayalarda nilüfer,
Çöllerde çam biterse
Güneş doğmayı unutur
Ay çimenlerin üstüne düşerse

Seninle yaşanacak bir aşkın öyküsünü
Bir giz gibi derinden dün yaşattı gözlerin
Sunduğu sevinçlerle o eşsiz bahar günü
Yemyeşil bir adaktı, bir murattı gözlerin.
Acılar uzaklarda, mutluluklarsa yakın
Bir kaç saat içinde kaç yıldı yaşattığın