Gözlerimde iki damla yaş,
Kirpiklerimden uzak.
Elimde cigaram,
Çekiyorum yudum yudum.
Odamda yalnız başına
Ümit Yaşar'ı yaşıyorum.
İstediğim kadar bağırabilirim artık.
Beni duyan kimse yok.
Masamda, sigaram, kül tablası,
kağıt, kalem, çiçek
ve içi yarım dolu su bardağı.
Ve yarı açık penceremden görebildiğim,
Karşı apartmanın balkonundan
beni duymaya çalışan kadından başka.
Göz göze geliyoruz bazen.
Bir kaç dakika bakışıyoruz.
Sonra kaçırıyor bakışlarını.
Kimbilir, belki de deli diyor bana.
Kim bu kendi kendine konuşan adam diye.
Ümit Yaşarı dinliyorum can kulak,
Kendi bozuk sesimle
bom boş odamda.
Her santimetre karesinde Ümit Yaşar
Her santimetre karesinde Ben,..........
Kayıt Tarihi : 28.3.2005 12:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!