Ümit Yaşar Şiirleri - Şair Ümit Yaşar

dipsiz, kör kuyulara akıttınız sözlerimi.
dağlayıp ta kör ettiniz gözlerimi.
yaktınız,kor ettiniz yüreğimi.
ben kiminleyim bilemedim.

kırıp, bir kenara mum ettiniz kalemimi.

belki gökyüzünü indiremiyorum ellerine, ellerimle;
sunamıyorum dünyanın bin bir renkli cümbüşünü.
hayatında da yerim olmadı belki hiçbir zaman,
ama ben varsam dünya var, yoksam neye yarar.

belki hiç mutlu olamadım, anladığım kadar,

geçit yok dediler beton gülü,
önüme dizdiler evleri birer birer.
ulaşamadım sana hiçbir zaman,
acı yok, hüzün yok dediler.
bırakmadılar ki ulaşayım ellerine,
bırakmadılar beton gülü.

yoruldum da su içeyim diye durdum sanki gözlerinde,
yalnızlığımın pınarındaki ab-ı hayattan.
kor alevler sarmış, ıstırabını çekiyor yüreğim.
gözlerimin tuzlu yaşları da yakıyor bir yandan,
inceden inceden sızlıyor hatta yüzüm, gözlerim.
anlamsız sözler dolanıyor, kafam da dağınık.

kendimi bulamıyorum,
ne sazda, ne sözde,
ne o güzelim meyde,
ne de güzel sesli neyde.
22.02.2012 00:33

gözlerimden süzülüp de gelen sözler değildi ki sevda,
kalemimden temize çekilmiş bir şiirdi sanki.
doğa, oyununu oynuyordu rengarenk cümbüşüyle,
misi andıran ilkbahar çiçeklerinin kokusunda.

utancından büzülüp de gelen bedenim değildi ki sevda,

sevgi emek işidir.
sevgi yumaktır, sardıkça büyür.
aşk patron kişidir,
aşk korkaktır, kaçtıkça büyür.
22.02.2012 22:59

kırdım prangalarımı, adresi yok zindanlarımın
gecenin serinliğinde, firar ettirdim yüreğimi
ağlarken ıslanan yastığım yapış yapış olmuş,
nemiyle; zihnime ulaşıyor kurduğum hayallerim
bir yanı bulaşmasa, bir yanı bulaşıyor anıların
acılar gizemli, girdap gibi çekiyor içine içine

eğer ağarmışsa, ellerime dökülen saçlarım,
her telinde biraz öfke, biraz hüzün varsa,
suçluyu başka hiçbir yerde arama,
gördüğün ve hissettiğin benim ben.

her şeye rağmen, duyuyorsa hala kulaklarım

uçurumun kenarında büyüyen ağacım
köküm dışarıda,yok tutunacak dalım
bir hışımla, toprağa yapışmak istesemde
kalmadı gücüm,bitecek galiba umutlarım...
27.07.2012 23:40