Ümit Vermeseydin Şiiri - Mehmet Şengül

• 

  Ölüler Konuşmaz

  Madem beni sevmiyordun
  Bakıp ümit vermeseydin.
  Siyah saçın mah yüzüne,
  Döküp ümit vermeseydin.
  
  Kalbe hüzün çöktü yine
  Dertler arttı çıktı bine
  Beni sevda denizine,
  Çekip ümit vermeseydin.
  
  Kınalanmış nazik eller
  Yanağında açmış güller
  Saçlarına karanfiller,
  Takıp ümit vermeseydin.
  
  Sabahıyla akşamıyla,
  Devran sürmedim tadıyla
  Yüreğimi aşk oduyla,
  Yakıp ümit vermeseydin.
  
  Bir sevda saldın serime
  Keder kattın kederime
  Gamzen okun ciğerime,
  Çakıp ümit vermeseydin.
  
  Çile Mehmet'in nasibi
  Aşk deryasın yoktur dibi
  Karşımda bir ceylan gibi,
  Sekip ümit vermeseydin.
  
  tebrikler hocam yıldırım şimşek

  Devamını Göster

  • 1
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Ayser Özbakır

  Sizde ki bu derin izlerden haberi olsun isterdim ve umarım olur da...Tebrikler.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Neşer Selman

  sitemkar güzel dizeler..tebrik ve sevgiler mehmet bey..

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)