Ümit ve korku Şiiri - Selçuk Eskiçubuk

Günde kaç kez, kaç dakika çalıyorum kapını
yerde; taş, toprak, ağaç, çiçek ve böcekler
gökte; güneş, ay, bulut ve yıldızlar şahit buna
gündüzümde Sen varsın, gecemde yine Sen
görüp duysan da beni
içimde hep korku ve ümit
gece gündüz gibi, giriyor iç içe

Açılacak mı acaba kapılar bir gün,
yoksa, yüzüme mi kapanacak?
bir yağmur mu yağacak üzerime?
Güneş'in ışığı saracak mı beni?
İçimde, hem korku hem ümit
gece gündüz gibi giriyor iç içe

Ey ezeli Güneş!
kavuştur beni de ümitlerime!
son bulsun, içimdeki korkular...