Ümit Ünal Şiirleri - Şair Ümit Ünal

Sus.. hiçbirşey söyleme..

Çok uzak diyarların insanı..

Ruhumun sıcaklığı sendendir bilirim..

Belli belirsiz baş ağrısı gibidir..
Kesilmesini beklerken şiddetini arttıran..
Ve varlıgından rahatsız oldukça..
İçimizde daha fazala yer tutan..
Ümit etmekle geçer durulmuş anlarımız..
Ve tebessümü özleriz..

Dostluğun Kalemi Kırıldı

Acıdım..
Çok fazla kanatıldım..
Çarmığa gerildi bu gece ümitlerim..
Mankurtlaştırıldı duygularım..

Hayatın ta kendisi değilmidir..

Olumsuz deneyimlerin yumagı..

Ve tereddüt etmeden tutabildiğimiz kaç el uzatılır..

Atomu parçalamak kadar uğraşmazsın..
Önyargılarından kurtulurken..
Dün senin için yabancı olanlar..
Umudu kırmaya benzemez bu..
Sahne cambazlarına ters görünmek uğruna..
Dakikaları saymazsın kurtulmak için..

Ben senin oğlunum...

Kavgaların arasında dünyaya gelen..

Onca kargaşanın ortasında hastane kapılarında beklediğin oğlun..

Bazen büyük tesadüflerin gebesi olan arkadaşlıklar yaşarım..

Ve sancılı dostluk dogumlarındaki en heyecanlı hallerimde..

Tereddüt etmeden koştururum.. açarım en gizli hazinelerimi fütursuzca..

Biliyordum...

Gideceğini..

Gözlerini görüp sana delice bağlandığım ilk saniyeden..
Benden koptuğunu hissettiğim son ana kadar..

Bu çaresizliğin resmidir..
Doyasıya çek durmadan hayat..
Bakma gözümden akıttığım yaşa..
Aldırış etme kaşlarımın çatılmasına..
Haydi durma.. Alabildiğince al..
Ben bıkmadım acı çektirmenden..

Tereddütlerimin kıyısında köşesindesin kadın..
Sessiz kalamayışlarımın sebebinde..
Cemalini bilmediğim, sesi ile kendimden geçmediğim.
Bir sabah karşısında çayını içmediğim..
Kavga edip ağız dolusu sövmediğim..
Saçlarından usulca sevmediğim..