Ümit Ümütsizliğin Dostluğunda

Sen ümitsizliğin başladığı zamanı
Ümidin sonunu bilir misin
Gözlerine vuran demde
Görür müsün Dünya’nın efkarlı yüzünü
Kadere sataşmadan
Kedere mi sarılırsın
Bölünmüş bir amip gibi toplanmaya mı çalışırsın yoksa?
Veyahut boynunu büker
Hüznü kucaklar mısın?
Veyahut hüzünle tanışıklığını,
Dostluğun bağışıklığına mı taşırsın
Çaresiz zamanların kıskacında kaldığında
Yeniden kendine çare arar mısın?
Mavi renkle boyanmış umutta
Umudu bulur musun?
Bir yanın umutla gülümserken
Öte yanın bir pula satılan insandan
Seni tiksindirir mi?
İşte o zaman sen…
Başın dik,
Tükürmek ister misin
Hayatın içine
Ben de hayatın bir parçasıyım deyip
Kış uykusundan uyanan bir vahşi hayvan olur...
Sokaklara mı vurusun kendini?
İnancını yitirmemiş
Kavgasını bitirmemiş
Mezalimlere boyun eğmemiş
Umutsuz insanların arasında yeniler misin umudunu?