döndün mü? bitmeyen umutlarımın üstüne
ağlıyorum bir akşam üzeri ankaranın hüznüne
aynı balkondayız,üşüyorsun ellerini omzuna sürttün yine
yeşil gözlerinden akan yaşlar ay ışığını taşıyor yüzüne
'aradığın aşkı buldun mu? söyle' diyor yıllarım öfkelice
her üşüdüğünde ısıtacak kokumu bırakıyorum üzerine
senin yokluğunda duvarlar avuntudur bu gözlere
bir tabloyu yıllarca çizmiş olan manevi hislere
siyahlar çoğunlukta sensiz yaşadığı günlerde
kırmızı hiç yok bu tablodaki güzlerde
oysa her zaman derlerdi siyah kırmızı bir ahenkte
aklarla bezenmiş tertemiz yüzde
hayatımda tek olarak şahit olduğum gözler aşkı anlatan
dans edişimizdeki ahenk dünyayı bizde durduran
sarı saçları çiçeklerle bezenmiş gibi kokan
masmavi gözlerindeki derinlikerdeki ruhum benzemekte batık bir gemiye
hiç bakmamak istemiyorum sensiz bir an bile ileriye
aşkımı tazelemekte her dokunuşun tenime
gözlerinde son bu dünyanın son manzarası olmak isterdim
beni ufuk çizgisine belkide uçsuz bucaksız bir denize benzetirdin
bazen rüzgar olur seni üşütür
bazense güneşin olur ısıtırdım
delinin tekiyim işte kendimce hayal dünyasında kaybolmuş
teninde yanmanın arzusu,ruhunda hapsolmanın tutkusu
izin verde getireyim ölümü bu aç vucuduma
hayallerimi yakmıştım loş ışıklı parklarda
bunu bilsen ne değişecek yüreğim anlamamakta
ben karanlıklarda ucsuz bucaksız yarınlarda batsamda
sen hep birlikte olcaksın iki yüzlü insanlarla
aslında uzun süredir son vermiştim sana mısralarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!