Ümit Kirgiç Şiirleri - Şair Ümit Kirgiç

uzaklarda belki belkide bir nefes kadar yakında
yalanda olsa yaşandı bu sevda ve bu aşk
unuttum sanma unuturum herşeyi ama seni asla
yazdım ben seni kalbime silinmez kalemle
gözümün gördüğü sensin aldığım nefesimde sensin
üzüntümde sensin mutluluğumda sensin

sıkıysa sev beni sevmek yürek ister gülüm
sıkıysa sev beni sevmek zaman ister gülüm
seninse bildiğin tek şey ihanet ve terketmek
benim kalbim bunlara tok kapı açık hadi gittttt

dedim ya gülüm yürek ister sevmek

belki sarsıldım belki sendeledim ama yıkılmadım
çünkü ilk değildi bu alışık bünyem kahpeliklere
alışık yüreğim sevda çekmelere ve hüzünlere
ama sen dans ederken sosyetenin cilalı taşlarında
ben şeytanın bile çıkmaya korktuğu dağ eteklerinde
aslanlar gibi rakı içmeyi bilirim

Ne saçma bir dünya yaşamak ne anlamsız ne tuhaf
Yaşarken ölmek ne demek ölüysek yaşamak ne demek
Düşünmek ve düşündüğünün ne olduğunu bilmemek
Ne acı bu hayat hemde çok acı

sonra aç gözlerini bak etrafına iyice sor kendine ne kadar mutluyum ben diye hatırlama hatırlamak istemediÄŸin hatıralarını sen bir deniz kızı okyanusun ortasında yalvar allah bozulmasın diye bu büyü bir dilek tut içten ve samimi bir itiraf yalanmış her şey tüm yananlar elveda rüyam elveda hayalim tüm ümitlerim.........

insanlar tapmış para ve silaha tanrı diye
kimsenin kimseden haberi yokmuş
israil denen gavur millet yakmış yıkmış
çocuklar ölmüş ocaklar yanmış buna ne çare

koyun isen çoban çoktur başında