Ümit ışığı Şiiri - Derya Avşar

Sancım büyük anne
Sancım beni doğurduğun
Gün kadar büyük
Ne geldiğine seviniyor insan
Ne gideceğine pişman
Yürekler mayın döşeli...
Üşüyorum
Ört üstümü toprak ile...

Ört ki
Babamın gözlerinin rengine yol alayım
Yürüdüğü dikenlerin üstüne
Dökülen terinden öpeyim
Tenini örten karanlığın üstüne
Güneş toplayayım...

Ölüm soğuk bir gerçektir
Ardında koca bir boşluk oluşur
Özlem büyür/hasret çoğalır
Ama"
Yüreğim de ektiğin Ümit bitmez
Bitmeyecek babam!
Yüreğimde ektiğin ümit ışığı sönmeyecek...