Beni benden alan,
Senin dünyaya ümit ışığı olan gözlerindi
Hayatıma renk veren
Yaşama bağlayan...
Soldu gözlerin ansızın
Karardı bahtım, yitirdim
Yüzümde açan gülümsemeleri
Diz çöktüm, ağladım
Kimse beni teselli edemedi
Çığlıklar, feryatlar kopartıp
İsyan etmeye başladım
Beni yaşama bağlayan gözlerini
Kaybettiğim günden beri
Kayıt Tarihi : 3.5.2020 22:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Doğukan Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/03/umit-isigi-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!