Ümit İklimimize Yağan “ Sevgi Ve Hoşgörü ”

Remziye Özdemir
5

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Ümit İklimimize Yağan “ Sevgi Ve Hoşgörü ”

I.
çocuktuk,
bizde bütün çocuklar gibi.
pamuk şekeri tadında;
binbir gece masallarından esinlenmiş,
düşlere dalar giderdik,
sessizce uzak diyarlara.

kelebek gibi uçmaktaydı ruhumuz.
uyanınca ertesi sabah,
kiraz ağacında cıvıldaşan kuşlarla,
gülücükler saçardık, taze baharlara.
güneş tırmanmadan zeytin ağaçlarını;
koşardık yeşil çimenlere, coşardık sevinçle.
dokunurduk, seherlerin ürperttiği beyaz papatyalara.
nasılda severdik, ebruli kır çiçeklerini.
okşardık…
koklardık, incitmeden kırmadan
atılırdık hemen öne “ VEVLANA” oynayalım diye.
tutuşurduk ellerimizi,
birleştirirdik avuçlarımızın içindeki sıcacık yürekçiklerimizi.
dönerdik, gök kırlarında dolaşan vavi bulutlarla.
dönerdik…
sevginin ve hoşgörünün uğramadığı gönüllere inat.
döndükçe büyüyordu zaman, büyüyordu benliğimiz,
ve her an peşimizden koşan gölgemiz.
güneş imrenir, gülümserdi bizlere.
modern aygıtlarla çalınmayan zamanı,
içten içe hissederdik, akıp gittiğini.

II.
salah ve felah sesiyle gelen ikindi serinliği,
sofraların paylaşıldığı,
dostça akşamları müjdelerdi.
yıldızlarla, büyüklerimizle ışıldayan gecelerimiz;
rengarenk kültürlerle yoğrulmuş,
konu komşunun sevinçlerinin, tasalarının,
paylaşıldığı anlara dönerdi.
mesnevi’ den akıp gelen hakikatler;
gece sohbetlerine taşınır,
ibret levhası hükmünü alırdı, bizim için.
gönüller birbirine akar, “ bir “ olurdu.
geceler mektep olurdu, bizlere.
kazandıklarımız gecenin içine,
serpiştirilenlerin üzerine kuruldu.
gözler kirlenmiyor, zihinler pejmurdeleşmiyor,
kalp yaratılanı sevmekle,
yitik denizlerde taşlaşmıyordu.

III.
ah! mazide mi kaldı, bütün bunlar.
bizler güneşlerimizi mi yitirdik,
özlerimizi mi?
günlerimiz, gecelerimiz işgale uğradı dostlar!
bir taraftan bir şey’ lere bandırılarak, boğdurularak,
hiç’ leştirilen insan.
diğer taraftan duymaz,
görmez, hissetmez…
kalıpların ördüğü mahzende yaşayan,
zifiri düşüncelerin kapıkulları,
gayr- ı sahih rüzgarlar estirmeye çalışıyor,
sokaklarımızda…
ve her şeye rağmen içlerindeki,
sevgi ve hoşgörü sesini yitirmemişler,
sırr-ı aleme, ümit iklimimize,
sev, sev terennümleriyle baharı müjdeliyor.

Remziye Özdemir
Kayıt Tarihi : 24.4.2008 15:40:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Remziye Özdemir