Ümit Güneşi Şiiri - Özcan İşler

Unuttuk sözleri, çiğnedik andı,
Kar yağışı sürdü bir yaz hatırla.
Köprüler yıkıldı, yollar kapandı,
Dertler mühürlendi, efsunlu sırla..

Okunmayan roman gibi kapatıp,
Az kalsın bir rafa bırakacaktın,
Ara sıra olsun bari göz atıp,
Hatırımı alıp kırmayacaktın..

Derdimiz, görünmez bir hal almıştı,
Çakmak çaktım ama, gördüm anlamsız,
Sevgi bitmiş, gösterişi kalmıştı
Hiç bir kıvılcım yok, gönlün duyarsız..

Biçim değiştiren, bulutlar gibi,
Bir şeyler değişti bilemiyorum.
Anafor yaratan, rüzgârlar gibi,
Anlatacak sözler bulamıyorum..

Dağları bıraktı, içimde şaki,
İşkence ediyor, nefesler bile,
Bu gidişin sonu, bilmeliyiz ki,
Ebedi ayrılık, gözyaşı, çile..

Bir sınır çizmiştim, kesin biçimde,
Ömür boyu onu koruyacağım.
Onulmaz yaralar açtın içimde,
Ölünceye kadar taşıyacağım..

Söndü, yüreklerde sevda ateşi,
Hüsrana mahkumdur, ugraşlarımız.
Batarken seyrettik, ümit güneşi,
Hüzüne bulandı, hayatlarımız...