Bulutlara dokunabilir misin çiçek
Bir daha tekrardan sevebilir misin?
Senden göçüp giden her şeyi
Hayallerini ve umudunu, ipek mendillere sarıp
Yarınlara, tebessüm ile taşıyabilir misin?
Öyle bir şarkı çınlar ki kulağım da,
Her nakaratında seni anarım.
Nağmeler dökülür dudaklarımdan,
Hayat bulur koca bir dizede bir ömür.
Benim umudum sensin
Senin elinde benim kaderim
Bakma öyle şaşkın şaşkın yüzüme
Al götür beni uzaklara
Kıralım artık kilidini dünyanın
Kaldır, doğrult belini
Sen umuttun, seninle doğdum
Seninle öğrendim yaşamayı
Sen çiçektin ışığı severdin, kuşlarda seni
Bütün renkler seninle hayat bulurdu
Aklım kalır gökyüzünde,
Seni anlatırım yıldızlara.
Gökyüzüne sığdıramam gözlerini,
Öylesine güzel, öylesine parlak.
Üşüyordu elleri, sıcacıktı yüreği.
Bana gökyüzünü anlat, yıldızları değil
Çünkü yalnız senin ışığın aydınlatır benim dünyamı
En güzel çiçekler seninle başlar güne
Senin yokluğunla uyur tüm kâinat
En azgın zemheriler
Senin yokluğunla ortaya çıkar
Bir şey istemedik, herkes kendi karakterini
Koydu ortaya
Yolun sonunu kimse görmedi
Herkes yarı yolda döküldü.
Arkasına bakan en hızlı kaçan oldu hep
Kimse kendi ışığını yakamadı,
Ay bürümüş çehreni, güneşi andırır gülüşün.
Dilin inkâr eder, umut diye haykırır her zerresi.
Umuda prangalar vurulmuş, umut kaybolmuş.
Sevmiş gökyüzünü, sevdalısıymış bulutlar.
O gülünce gökkuşağı çıkar, çiçekler açarmış.
Şimşekler çakarmış gözlerinde, dilinde kuşlar.
Her güzel günün yarını var
Her güzel anın bazen sonu var bazen de acısı
Sevgi onu değerli kılıp yüceltmekti
Sevgi onu her haliyle sevip kabullenmekti
Sevgi onun mutluluğu ile yaşayıp
Mutsuzluğu ile ölmekti
Seninle yaşamak, yok olduğunu bile bile,
Varmışsın gibi,
Varlığınla var olmak,
Bir papatyayı tutmak mesela,
Ellerini tutarmış gibi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!