Ümid etme ey gönül
Hiçbir ümidi zinhar, ümid etme
Var git buralardan
Hiçbir melceden ümid etme
Bu cihan insanı un ufak eden
Bir değirmendir
Eni sonu diyeceğin
Ya kıpkızıl, ya bembeyaz
Bir kefendir
Yerler deprenir
Nehirler oyar
Gökler boşalır
Senin ümitlerin
Küflenip kalır
Her bir sevdiğini gör
Kimler alır
Ümid etme ey oğul
Var git
Hiçbir melceden
Hiçbir umudu
Umud etme
2009
Kayıt Tarihi : 28.6.2009 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!