ÜMİT DOLU YÜREĞİM
Vade yakın menzil uzak
An be an gecikmekteyim
Odunlaşmış bedenimi
Yay misali bükmekteyim
Tövbe deyip divanına
Diz kırarak çökmekteyim
Yalnız Hakk’ın huzurunda
Vav gibi baş eğmekteyim
Pişman olup günahıma
Gözyaşları dökmekteyim
Ne olacak sonum diye
Beynimi sökmekteyim
Ömür gelip geçiyorken
Sabırla beklemekteyim
Sevgi dolsun diye gönlüm
Aşk tohumu ekmekteyim
Senden gelen her cefayı
Minnet deyip çekmekteyim
Ümit dolu yüreğimle
Başım göğe değmekteyim
HALİL MANUŞ
16.03.2017 – 13:30
Kayıt Tarihi : 16.3.2017 13:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!