Ümit dolu ayrılık Şiiri - Hacer Öngör

Şunu bil ki ben seni
Senin seni sevdiğinden
Fazla sevdim belki de.

Her şeyin;
Rüyanın – hayalin,
Günün – gecenin,
Yaşamın – dünyanın,
Belki ayrılığın bile sonu var
Sanmıyorum ki sevgimin sonu olsun.
İç savaş veriyor mantığım ve gururum,
Kim yenecek henüz hiç bilmiyorum.
Böyle ayrı kaldıkça sanma ki unuturum,
Biliyor musun ümit dolu ayrılığı hiç sevmiyorum.

Unutamam belki ama,
Adını nasıl kalbime kazıdıysam
Öyle sileceğim.
Bir daha kimseyi sevemem belki ama,
Söz, sevilmeden asla sevmeyeceğim.

Şunu bil ki ben beni
Bilmem ki ne kadar uzakta tuttum.
Bedenimden hayatımdan ayırarak,
Bilmem ki ne kadar unuttum.

24.01.2000