kamufle edilmiş yanlızlığımı getirdim sana
sonsuz yanlızlığımı
üşüyen tenimi getirdim sana, üşüyen ellerimi
birde karanlığımı
cehenneme ne gerek var, senin sevdan yeter beni yakmaya
kadehe benzer yüreğim
anmamalı adımı
bir zamanlar tenimle sevişen dudakların
bense sana durmadan yanmalıyım
bir ben bilmeliyim sana nasıl yandığımı,
sevişirken sen, sürgün yataklarda rehin bedeninle
bir ben bilmeliyim geceleri niçin ağladığımı
bana oyle bakma
ihanet edeceksin terkedip gideceksin sanıyorum
ben gözlerini tarihten tanıyorum
öznesiz, yuklemi yetim kalmış,
nesnesi intihar etmiş etmiş cümleler kuruyorum
çok uykusuz kaldım şimdi seni uyuyorum
ne bu senin son kurşunun
nede bu benim son vuruluşum
gördüğüm bir düştün sen
ve en güzel yerinden geçtin ömrümün
masmavi bir denizdi gözlerin
gözlerin uçurum
bedenimden geçen kadınlar
seni anlatmalı
limanımdan geçen sevdalar
ruhuna demir atmalı senin
seviştiğin adamlar
benim tenimle yakmalı seni
yanlızdımi, düşüyordum
yanıyordu ruhum
bense hala sana üşüyordum
gri bulutlardan yağmurlar yağıyordu
yorgundu gözyaşlarım hüznüm kadar
gözlerim yüreğinin ardından koşuyordu
ellerine kelepça takmış kader
şans gülmez olmuş senden yana
sevdiğin başka yar bulmuş meğer
ondan mektuplar göndermez olmuş sana
yüreğin esiri olmuş demir parmalıkların
düşlerine tel örgü çekmiş yasaklar senin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!