Ümit Çiçeğim Şiiri - Saffet Çakır

Ümit dağlarında açan kardelenim,
meltemlerle esen nazlı çiçeğim.
Adını duyunca çarpar yüreğim,
Ölümsüzlüğün sırrını senden öğrendim,
Fani sevdalara nasıl göçeyim.

Seni özleyince başlar kederim,
Nurlu yollarında hasret olur tüterim.
Özlemle, ümitle yollarını gözlerim.
Bülbüller gülü,yolcular yollarını özler,
Ben seni özlerim,canım peygamberim.

Muallimiydin bütün insanlığın
Ümidiydin her gelen çağın
Üstüne gül diktin en zorlu dağın.
Beni kabul edermi bilmem?
Medinedeki nurlu sokağın.

Güle bir gülsen, gül açardı anında,
Sevginin sırrı güllerin sultanında.
Seni bekledik dün,bekleriz yarında.
Bir güneş gibi doğdun,
İnsanlığın karanlık ufuklarında.

Meleklerin kıskandığı merhametli meleğim
Susuz çöllerde açan ölümsüz çiçeğim.
Nuruyla buzulları delen kardelenim.
Kendisine taş atana gül atan sevgili,
Ah canım ciğerim sevgili peygamberim.

Karanlıkların tek korkulu rüyası,
İnsanlığın özü sözü,tek sevdası;
İlmin,irfanın,sevgilerin kozası.
Tatlıların menşei,balların en hası,
Selamın en güzeli sana olsun Efendim.
ah ciğer parem, sevgili peygamberim.