Bir gömlek yakasının
İki ucu gibiyiz seninle
Sevgilim
Ve sadece
Bizi sömürenlerin
Kendilerini gizlemek için
Şehirlerarası uzun yolculuklarda
Öğreniyor insan
Yalnız kalmayı
Uykusuz gecelerinde
Sevdaya düşmeyi bir de
Görür görmez yüzünü
Düşünen adam heykelini
Hastane bahçelerine
Hapsettiğimizden beri
Kalmadı artık
İki kitabın belini kırıp
Şiir eskitecek biri
Gökte bulutlar yürüyor
Yürüyor üstüne ayın
Karanlığa boğmak için
Bir parça aydınlığı
Ben yürüyorum
Üstüne gecenin
Elleriniz kardeşlerim
Kardeşlerim elleriniz
Okşarken toprağı
Yavrunuz
Yariniz gibi
Suya doymayan
İki dünya savaşının
Yaşandığı yüzyılda
Yanılmış bir zamanda
Gelmişiz dünyaya sevgili
Yaşıyoruz koca bir ömrü
Tutarak ucundan
Yorgun argın
Evine giden işçiler
İyi çocuklarıdır
İktidar sahiplerinin
Çünkü bir işçinin
Düşündüğü tek şey
Sığındığım bütün limanları
Kaybettiğimden beri
Suskunum ben
Türkü türkü
Ağıt ağıt suskun
Oysa hemen şurada
Fırtınalardan gelip
yağmurlardan geçtim
durmadan
kayalara çarpan
bir acemi denizdim
hadi uzat ellerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!