Şubat geçer Mart gelir.
Her ay yeni bir ümit...
Zaman deveran eder.
İnsan, değil ki münbit...
Gözler hep ufuklarda...
Geliyor Asım nesli.
Gönüller hep duada...
Ötüyor bülbül sesli.
Niçin mesrur ki insan?
Yok olacak bu dünya.
Yok olsa eder isyan.
Teveccühü Ukbaya...
Kovalar kışı bahar...
Yeşillenir sahralar.
Ümitlenmez mi insan!
Gecenin sonu nehar...
Kayıt Tarihi : 5.3.2009 14:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!