Ümit Şiiri - Safa Kutlu

Saat çift sıfır bilmem kaç
Gece yarısından
Ayrılalı çok oluyor
İçimdeki sevinç kırıntılarını da
Karıncalar taşıdı
Artık, üzülmeye neden bile bulamıyorum
Ne yalnızlık, ne terk edilmişlik
Ne de 'git! ' diyen o kız var aklımda
Kurumuş çatlak dudaklarımdaysa
Eski bir ıslıktır çalan
Islak bir öpücük değil
Kuru bir ıslık

Sıcak yatağıma
Ölümün bana olduğu kadar yakınım
Titreyen bedenimi
Yatakla buluşturuyorum;
Bari onlar kavuşsun
Yatağım sımsıcak
Ama ruhum üşüyor
Korkudan değil soğuktan da
Üşüyor ruhum
Sensizlikten
ısıtmak için yorgana sarılıyorum
Sıkı sıkı
Ne yağmur umurumda
Ne de penceremi tırmalayan kedi
Uyuyup kalıyorum
Yalnız başıma
Bir sabaha daha uyanmamak ümidiyle...