Ümit Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Ümit.
Acılı bir yüzün tatlı tebessümü ardına,
Saklanmıştır kim bilir belki.
Belki de deniz köpüklerinin beyazlığına,
Karışarak eritmiştir kendini.
Mevsimler boyu,
Kasırgaların hırçın rüzgarında,
Yuvarlandıkça parçalanmış,
Parçalandıkça her zerrede,
Yeşermiştir belki.
Kim bilir.
Hangi yüzde açan çiçek,
Hangi gönülde uçan böcek,
Olarak yaşayacak.
Karlı dağların zirvesinde.
Belki de,
Titreyerek ağlayacak.

Ümit...
Karanlıklarımı yırtan son perde,
Zamanın şefkatli elidir.
Saçlarımda dolaşan,
Kimi zaman,
Bazen de,
Arzularımdan fışkıran yanardağ.
Patlamalarında tehlike saçan.
Ama...
Her şeye rağmen,
En büyük hazineyi,
bağrında saklayan.
Gönül dostu.
Vazgeçilmez arzu.
Çatlamış dudaklarımda bir damla su.
Olarak daima,
Benimle,
Bende yaşayacak.