Ümit Şiiri - Ahmet Said Yarımay

Bakma uzaklardan dünya penceresine
Daracık sokaklar gecenin pençesinde
Bir kelam uyanır padişahın kefesinde
Bir kalem kırılır sanatçının nefesinde

Ümit yok bu yanda,
Kaybolmuş hayat
Arayan çok,
Dermanını bu derde.
Giriftar yol
Gitmeyi düşünmek bir yandan,
Akarken hayat,
Bir yanda son bulmak.

Barışmak gerek,
Düz bir yöne eğimle yönelmek,
Kaybetmenin fikriyle yanmak,
Sızan dertlerin üstesinden
Topyekûn taşımak bu derdi
Sırrına eremeden
Tedavi aramak,
Yahut onunla var olmak.

Ümidin kırgınlığı feryad eder
Çare peşinde inkişaf eden bi katre su
Dermanı bulmuş çiçekler derde susar mı
Derdiyle barışana olur mu çare su

Yaşamak vazifesi edinmiş bir gül kan ağlar
Verilmez mi gönlü kan ağlayan yâre su
İcab eden dermanı dışarıda arama
Kaynamaya gelmez bir damla su

Ümidin kırgınlığı içime su serper
Varsa bir çıkış, sızar damla damla
Dermanı bulmuş çiçekler derdini sorar
Derdini bilen, dermana bakar mı?
Dert ise, yaşama vesilesi.