Ümit Şiiri - Sûzi Kalp

Biri vardı bir zamanlar ümit olmuştu hayatıma
Çakır gözleriyle bakardı, içindeki fırtınalarla
Korkardım ama bilirdim kıyamazdı bana
Kendimi verdim, bir ömür sanarak yan yana

Gitmek zorunda kaldım, söyleyemedim
İstemediler, beni tercih et diyemedim
Bahanelerle örttüm, kalbimi gizledim
Sen benim kalbime işlenmiş geçmişim

Arkamı dönüp gittim, gözyaşımı içime sere sere
Kötü bil istedim, sustum bile bile
Yalanlar söyledim unutsun diye
Unutamamışız ikimiz de bakınca geçmişe

Hatıralar, şarkılar hala kulağımda
Çıksa karşıma dese bir "Merhaba"
Numarası ezberimde, sesi hala rüyamda
Kalbime söz geçiremem, hayali hep yanımda

Ara ara düşer aklıma, tutamam
Yüreğim söz dinlemez, ben duramam
Gizli gizli bakarım, var mı izim hâlâ
Sonra silerim izimi, devam ederim yoluma

Yıllar böyle geçti, kalbimle savaşa savaşa
Gezdiğimiz sokaklar hâlâ aynı telaşta
Ellerimiz gibi sıcak, tenin yakıyor hâlâ
Bir hayal oldun ama içimde en canlı parça.