Gözüm gibi baktım hep sana
Kim vurduysa derininden
Sardım hemen yaralarını.
Iyilestin her defasında.
Ve aslında
Bende ihanet ettim kimi zaman sana.
Yoruldum..
Vazgeçtim...
Nazarımı ufuktan çekip
Toprağa heves ettim.
Yine de sen ölmedin.
Şimdi
Kopardılar sanki seni nazenin çiçeğim
Oysa iman alametiydi ümit...
Sen varsan iman vardı imkan vardı.
Ölmüş gibisin.
Sana mı yanayım,
Giderken götürdüklerinin yasını mı tutayım,
Bilemedim...
K.
Kübra Yerlikaya 2Kayıt Tarihi : 18.4.2020 10:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!