Ümit Şiiri - Zühtü Bakır

Bir bahar olmalı
Baharsız yaşanmaz
Dal yeşermeli
Bağ-bahçe bezenmeli
Sonbahar gitmeli
Kar-kış bitmeli
Bir çiçek tomurcuktan başını uzatıp
Gülmeli gülümsemeli
Kırılmalı umutsuzluk kapısı
Yüzlerden kalkmalı öfke pası
İsyan çare değil
İsyan yapısı-binası
Yıkılsın
Yıkılmalı
Yıktırılmalı
Güneş nasıl batmışsa
Öyle de doğar
Dağlar mı buna engel olacak
Dünya hızlı hızlı dönüyor
İşte sabah
İşte sabah olacak
Susuz mu kaldın çöl ortasında
Ölmezsin elbet
Biraz da dayan
Su biter mi
Mevla’nın kudret tasında
Bak bulutlar kararıyor
Şimşekler çakıyor
Gökler gürlüyor
Yağmur gelecek
Gelecek yağmur
Neden erken açıp
Erken soluyorsun
Düşen çocuk
Kim demiş
Bir daha yürüyemez
Zaten çocuklar
Düşe kalka öğrenirler
Yürümeyi
Düşmekle
Her şey bitti mi
Sanıyorsun
Öyle sanmaktır zaten yıkılmak
Yıkılmak eşittir yakılmak
Yakılmak küle katılmak
Küller güle dönemez mi
Gül külde büyümez mi
İnsanoğlu ecele bile çare aramıyor değil
Belki bir ümit
Ya tutarsa
Ya kurtulursak ölümden
Biliyoruz ölümden kurtuluş olmadığını
Fakat ölümden gayrisinden neden olmasın
Bir ölümün çaresi yok
Gerisinin hepsinin var demektir
Yıkıldım diye
Ağlamak adam işi mi
Güneş mi istiyorsun
Güneş i-çin-de
Senin i-çin-de:
“Ümit ümit ümit”

(06.4.1999)