Ümit Şiiri - Ümit Kan

Yaşam denen kara kaplıdan almışım adımı
Ve yaşamaya başlamışım
Sevgileri ve iğrençlikleriyle
Adı belli bu yaşamı
Günleri ters çevirerek
Her gün bin kere milyon kere ölerek
Yaşamaya başlamışım
Yalnız olmayan yalnızlığımı
Sanki yeşerecekmiş gibi
Mutluluk tohumları ekmişim
Acı ateşiyle kurumuş yüreğime
İçime akıttığım göz yaşlarımla sulamışım
Düşlerimle beslemişim
Yalnızlığı öğretmişim mutluluğa
En sonunda
Sonun sonla birleştiği yerde
Yalan olmuşum
Çocukluğumu unutmuş
Adam olmuşum
Adımdan kaçarken
Adım olmuşum
Nedendir bilinmez yaşam olmuşum
Benim kabuslarım varmış
Güzel rüyalar yerine
Birde farkında olmadan hüküm giydiğim
Soğuk ve yalnız gecelerim
Benim kara bulutlarım varmış
Pembelerin yerine
Birde insanı benden çok tanıyan
Ve benden çok yaşayan
Lanet olası gözlerim
İşte bu yüzdendir belki de
Ben istemedi ama
Ümit olmuşum…