Bir yaz akşamıydı tanışmıştık seninle,
Beni sana çeken, bir şeyler vardı.
Hasretin rüzgar gibi, esiyor ince,ince,
Gözlerim yaşla dolar aklıma sen gelince
Bekliyor bu gönlüm ümitle seni
Gel artık ruhumu biraz sevindir.
Unutmak mı haşa elimde değil,
Derdimin dermanı o görünmez kalbin dir.
Bir daha batmamak üzere doğsun güneşim,
Kurumuş çöllerde serap gibiyim,
Uğuldar ufukta o haşin sesin,
Çınladı,çınladı durdu kulaklarımda.
.
Ayten ÖzgünKayıt Tarihi : 14.1.2015 16:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayten Özgün](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/14/umit-107.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!